นิทานเรื่องสั้น ของท่านพุทธทาส เรื่องมดร้องเพลง เมื่อทางฝ่ายอาจารย์เอง ก็ยังไม่รู้จักโลกแล้วก็สอนศิษย์ ที่ยังไม่รู้จักโลกอย่างเดียวกันให้ข้ามขึ้นสู่ โลกุตตรภูมิ ได้กันเกร่อไปหมดนั้น ฝ่ายไหนจะอยู่ในฐานะที่น่าสมเพชกว่ากัน?

คืนวันเพ็ญเดือนหงายแจ่มคืนหนึ่ง มดง่ามแก่ตัวหนึ่ง ได้ร้องเพลงชมความเด่นของดวงจันทร์ ขึ้นดังๆ ว่า

หนอนไม่เห็นคูถ! ไส้เดือนไม่เห็นดิน!
นกไม่เห็นฟ้า! ปลาไม่เห็นน้ำ!
คนไม่เห็นโลก!! แต่ยังแถมเผยอพูดกันว่า ได้บรรลุ โลกุตตรธรรม ด้วยกรรมฐาน แบบนั้นแบบนี้
มีจิตพ้นจากกิเลส ดั่งดวงจันทร์ พ้นจากเมฆ ดังนี้ นี่พระจันทร์ จะว่าอย่างไรเอ่ย?

พระจันทร์ ได้หลบเข้ากลีบเมฆเสียทุกคราว ที่ได้ฟังเพลง บทนี้ เลยยัง ไม่ได้ตอบปัญหานั้น มาจนกระทั่งทุกวันนี้!

เรื่องสั้น เรื่องมดร้องเพลง นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:
เมื่อทางฝ่ายอาจารย์เอง ก็ยังไม่รู้จักโลกแล้วก็สอนศิษย์ ที่ยังไม่รู้จักโลกอย่างเดียวกันให้ข้ามขึ้นสู่ โลกุตตรภูมิ ได้กันเกร่อไปหมดนั้น ฝ่ายไหนจะอยู่ในฐานะที่น่าสมเพชกว่ากัน? และถ้านำไปเปรียบกับไส้เดือนที่ยังไม่เคยเผยอพูดว่าจะข้ามขึ้นจากโลก ฝ่ายไหน จะน่าสมเพชยิ่งขึ้นไปอีกหนอ?

นิทานสอนใจ นิทานเรื่องสั้น คัดจากหนังสือ นิทานเซ็น มหรสพทางวิญญาณเพื่อจริยธรรม เล่าโดย.. ท่านพุทธทาสภิกขุ แห่งสวนโมกขพลาราม ณ หอประชุมคุรุสภา พุทธศักราช ๒๕๐๕ พิมพ์โดย ธรรมสภา