เรื่องสั้น ซึ่งเรื่องราวตัวอย่างของการมีสัจจะ ซึ่งสัจจะที่ให้ไว้ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่เป็นสิ่งสำคัญ

กัวจี เป็นผู้ว่าเมืองปิงโจว เขาเอาใจใส่ดูแลทุกข์สุขของราษฏรมาก ดังนั้นจึงมักจะออกตรวจราชการเยี่ยมเยียนราษฏรในความปกครองอยู่เสมอ

วันหนึ่งกัวจีได้ไปตรวจราชการที่เมืองเมยจี้ มีเด็กๆ กลุ่มใหญ่อยู่กลุ่มหนึ่ง ทุกคนขี่ม้าไม้ไผ่มาต้อนรับเขาอยู่ข้างทาง เมื่อกัวจีทำธุระเสร็จแล้วเตรียมตัวจะกลับ เด็ก ๆ เหล่านั้นได้ถามเขาว่า " ไต้เท้าเมื่อไหร่ท่านจะมาอีกครับ?"

เมื่อกัวจีคิดคำนวณหมายกำหนดการ แล้ว ก็บอกพวกเด็กถึงวันเวลาที่จะกลับมาอีก เมื่อเขากลับจากการตรวจราชการตามที่ต่าง ๆ เสร็จแล้ว ปรากฏว่าเร็วกว่ากำหนดที่นัดหมายกับพวกเด็ก ๆ ไว้หนึ่งวัน ด้วยเกรงว่าจะเสียสัจจะกับพวกเด็ก จึงได้พักค้างแรมที่ศาลาม้าด่วนซึ่งอยู่นอกเมืองหนึ่งคืน วันรุ่งขึ้นเขาจึงเข้าไปในเมืองพบพวกเด็กตามเวลาที่นัดหมายกันไว้ >>นิทานคุณธรรม นิทานธรรมะ