ใบหูแลกกับไก่ป่า ยิ่งปล่อยวางยิ่งเป็นสุข เรื่องสั้นที่แสดงให้เห็นถึงพระผู้ปฏิบัติละซึ่งทุกสิ่งแม้กระทั่งใบหูของท่านเองกับชีวิตไก่ป่าตัวหนึ่ง

พระอาจารย์จื้อซุ่น มักจะดำรงชีวิตอยู่ท่ามกลางความสงบวิเวก วันหนึ่งขณะที่ท่านกำลังเจริญสมาธิภาวนาอยู่ใต้ต้นไม่ใหญ่ ไก่ป่าวิ่งหัวซุกหัวซุนไปหลบอยู่ข้างโคนไม้ใต้ที่นั่งพระอาจารย์ พระอาจารย์ต้องการจะปกป้องไก่ป่า ส่วนนายพรานก็พยายามจะจับไก่ป่าให้ได้ พระอาจารยืจื้อซุ่นไม่ยอมให้ โดยกล่าวว่า "ไก่ป่าตัวหนึ่งมีราคาสักเท่าไหร่? อาตมาจะตัดใบหูข้างหนึ่งให้โยมพอไหม?" พูดจบก็ตัดใบหูออกมา นายพรานเห็นเช่นนั้นรู้สึกตกใจมาก ไม่ต้องการไก่ป่าอีกแล้ว ได้แต่รีบกราบขอขมาพระอาจารย์ พระกรรมฐานผู้ปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่าง นับประสาอะไรกับหูข้างหนึ่ง ขอเพียงให้จิตใจสบาย สิ่งที่สละได้ก็ควรสละ สรรพสิ่งล้วนสักแต่ว่าเป็นรูป ยามสิ้นลมปราณ กายเนื้อแตกดับสามารถพาสิ่งใดไปได้เล่า? นิทานเรื่องสั้นสอนใจ นิทานคุณธรรม